sərt

sif.

1. Bərk, möhkəm. Sərt daş. – Bu vaxt yaxında, sərt qayaların dalında insan gülüşləri, külüng və motor səsləri eşidildi. Z. Xəlil.

2. Şiddətli, kəskin (yumşaq, mülayim ziddi). Sərt iqlim. Sərt soyuq. Sərt şaxta. Sərt külək. – Əlimizi aparardı sərt ayaz; Ruzimiz olurdu gündən-günə az. A. Ə.. <Seyfəli> aranın . . istisindən çıxıb yaylağın sərt soyuq havasına düşdüyü üçün üşüyüb acı alma kimi büzüşmüşdü. B. Bayramov. // Zərf mənasında. Ellərə car çəkən payızın səsi; Düzlərdə sərt əsən küləklərdədir. N. Xəzri.

3. məc. Qaba, kobud, tünd, kəskin. Sərt adam. Sərt xasiyyət. – Rüstəm kişi Səkinəyə sərt bir cavab verdi. M. İ.. Yaxşı, daha niyə belə lüt-üryan dayanmısan qabağımda, geyin gedək! – deyə, Sultan qardaşı oğlunu sərt nəzərlə süzdü. İ. Hüseynov.

4. Cod, yumşaq olmayan. Sərt tük. Sərt yun. Sərt parça.